piątek, 24 lutego 2012

Chapter Five

- Tak jest dobrze nie martw się. To mój pierwszy dzień w pracy, a denerwujesz się bardziej ode mnie. - mówiła do słuchawki, rozmawiając z mamą.
- Uważaj na siebie. Poznałaś już kogoś ? 
- Tak, kogoś wyjątkowego. 
- Taak... opowiadaj.
- Ma na imię Arthur. Jest cudowny, uroczy i mieszka zaraz obok mnie. Bardzo go lubię. 
- Zakochałaś się ? 
- A i ma 87 lat. - wypowiedziała te słowa i zaczęła się śmiać. - Mamo to starzec, ale jest na prwadę cudowny. Świetnie mi się z nim rozmawia. 
- Dobrze dziecko widzę, że nie zabradzo masz ochotę na rozmowe ze mną. Miałam ci tylko powiedziec, że Scott o ciebie pytał, bo Will mówil, że nie rozmawiacie ze sobą...
- No nie. Obiecanki cacanki. Mówił, że będzie dzwonić, ale odkąd tutaj jestem nie dostałam jeszcze żadnego telefonu, wiadomości, nic. Nie ważne muszę już lecieć mamo bo nie zdąże miszę się ubrać. - rozłączyła się i zaczeła przeglądać szafę. Zaczynała dzisiaj pracę w sklepie. Wybrała KLIK włosy spieła w koka i wyszła z domu. Po drodze zajrzała do Arthura czy wszystko u niego w porządku, pożegnała się i szła do pracy. Gdy zobaczyła wielki napis "H&M" na budynku, zaczeła sie troche denerwować, nie wiedziała co ją czeka. 
- Dzień dobry. - przywitała się z wszystkimi. 
- Nowa tak ? - spytała jedna dziewczyna, która stała na kasie. Była wysoka i miała czarne, długie dredy, upięte w kitke. Miała kolczyka w wardze, nosie i kilka w uszach. Na sobię śliwkową bluzkę i czarne spodnie. Paznokcie też były pomalowane na czarno.   
- Tak. 
- Musisz iść prosto i w lewo, szefowa chciała się z tobą widzieć. Nie spinaj się. - powiedziała z uśmiechem. 
- Dzień dobry. 
- Witaj. Proszę tutaj jest twoja plakietka z imieniem. 
- Dziękuje. 
- Mam nadzieje, że będzie ci się u nas dobrze pracowało. 
- Ja też mam taką nadzieje. 
- Wiesz, idź do Justy ona ci pokaże jak obsługiwac kase chociaż na razie i tak będziesz miała problemy, ale spokojnie, dziewczyny sa na prawde świetne.
- Justy ? - spytała.
- Wysoka, czarne dredy, rzuca się w oczy. 
- Aa, okej. - uśmiechnęła sie i poszła tak jak Katherina jej kazała.
- No to ty jestes Justa czego się dowiedziałam, masz mnie nauczyć obługiwac kasę.. - powiedziała uwieszając się na ladzie.
- Jasne spoko, chodź tutaj. - zaczeła pokazywać jej kilka rzeczy. Co ma robić, gdy ktos nagle zrezygnuje i inne podobne rzeczy. 
- Jasne ? Czy czarna magia ? - uśmiechnęła sie dziewczyna.
- Chyba nie jest tak źle.. 
- Okej sprobuj. - TJ zaczeła klikać i jakos jej wychodziło.
- Jesteś lepsza ode mnie, ja uczyłam się tego trzy dni, a ty umiesz po dziesięciu minutach. 
- Zobaczymy jak przyjdzie mi to zrobić, przy klientach. - roześmiała się. 
W sklepie siedziała do piętnastej. Po drodze do domu zajrzała do skrzynki na listy. Wyjęła sześć kolorowych kopert i poszła do domu. Weszła do kuchni nalała sobie wody i wzieła netbooka. Odpaliła go i zauważyła, że dostała wiadomość od Marcusa. 
" Mam nadzieje, że lubisz One Direction, bo mam dla ciebie bilet vip na koncert, jeśli chcesz iść znajdziesz go w skrzynce ;) "
Po przeczytaniu tej wiadomości zaczeła piszczeć, krzyczeć i skakać. Wzieła do ręki wszystkie koperty i zaczeła przeglądać, który jest od Marcusa. 
- Mam, to ten. - otworzyła koperte i wyjęła bilet, zaczeła skakać z radości włączyła muzykę i los chciał, żeby właśnie leciała ich piosenka. Zaczęła śpiewać. Wzieła telefon i zadzwoniła do swoich przyjaciółek. 
- Lisa, Iz! Dziewczyny ide na koncert One Direction! - darła się do słuchawki.
- Co ? - Lisa zdziwiona.
- Jak to ? - tym razem Iz, rozmawiały na konferencji.
- Nie mogę w to uwierzyć, mój szef mi wysłał. Aaa.. ! 
- Zabierz nas! 
- Jeszcze do tego vipowskie ! - dalej krzycząc.
- Nie no teraz to mnei rozwaliłaś. Zrób sobie z nimi zdjęcia, wyślij je nam okej ? Rób durzo bardzo. 
- Dobra musze kończyć mam dużo pracy. Pa, kocham was. - odłożyła telefon i poszła do komputera. Spojrzała na koperty i zaczęła w końcu je przeglądać to pierwsze listy jakie dostała. Więc nie była pewna czy sobie poradzi i o co w ogóle będą ją pytali. W gazecie napisane było, że listy mają być adresowane do TJ. 

"  Droga TJ, 
Piszę do Ciebie, bo mam duży problem z chłopakiem, a nie mam z kim o tym porozmawiać, trochę się wstydze. Jesteśmy już ze sobą ponad rok, dokładnie czternaście miesięcy. Mam siedemnaście lat, a on dziewiętnaście. Chodzi o to, że on chyba chciałby się ze mną kochać, a ja chyba nie jestem jeszcze na to gotowa. Co mam mu powiedziec, boje się, że ze mną zerwie, a ja na prawde go kocham. Proszę o pomoc. 
                                                                                                             Sasha."

Ciężko było, ale w końcu się udało. Sasha otrzymała odpowiedź, która jeszcze znajdowała się w komputerze TJ. 

" Droga Sasho,
Wydaje mi się, że powinnaś porozmawiac ze swoim chłopakiem o tej sytuacji. Nie wstydź się to normalny temat, który prędzej czy później i tak cię czeka. Powiedz mu co o tym sądzisz, jeśli na prawdę cię kocha nie zostawi cię, a poczeka na odpowiedni moment. Moment, w którym powiesz " Jestem gotowa i chcę to zrobić ". Wydaje mi się, że ta rozmowa wam obojgu dobrze zrobi. Trzymam kciuki.
TJ."

Kolejne listy to listy od nastolatek, które interesowały się nowymi trendami i muzyką. TJ otrzymała również list, który ją zadziwił. Nigdy nie spodziewałaby się takiego listu. 

" TJ,
Pierwszy raz bawię się w coś takiego, ale przeczytałam, że jesteś równie młoda jak ja i chyba to skłoniło mnie do napisania tego listu. To dla mnie trudne, wiem, że przeczyta ten list wielu ludzi, mimo, że to zostanie anonimowe denerwuje się. Jestem załamana. Moje życie się wali totalnie. Mam osiemnaście lat i miałam świetne plany na przyszłość. Chciałam zostać podróżniczką. To było moim marzeniem odkąd skończyłam pięć lat. Trzy miesiące temu byłam na imprezie. Upiłam się i zrobiłam cos szalonego. Teraz właśnie są tego czynu skutki. Jestem w ciąży. Nie wiem co ma robić. Nie wiem czy chce tego dziecka, czy nie. Mam mieszane uczucia. Dziecko wszystko zmieni zostanę matką, a nie podróżniczką. Moja matka o niczym nie wie i nie mam zamiaru jej o tym powiedziec, chociaż i tak wiem, że się dowie. Moja rodzina jest dziwna. Matce zależy tylko na tym co mówią ludzie, ojciec szanowanym doktorem, a ja wyszłam z przypadku. Tak samo jest ze mną, też urodze dziecko z przypadku. Tylko moja mama miała na tyle dobrze, że wiedziała kto jest ojcem. Ale widze już reakcje moich rodziców, że to niemorzliwe. Matka zdolna byłaby pewnie do wyrzucenia mnei z domu. Nikt nie wie o mojej ciąży. Teraz będziesz wiedziała tylko ty. Nie chcę żadnej rady. Chciałam się tylko komuś wyżalić. Dziękuje, że mnie wysłuchałaś.
                                                                                                                   Megan."

Dziewczyna miała pustkę w głowie. Nie wiedziała co ma z tym listem zrobić. Była w szoku. 
- Skoro dziewczyna nie chcę odpowiedzi to nic nie napisze.. Ale w końcu jestem tu po to, żeby odpisać. - myślała. Postanowiła, że zachowa ten list, i nie zobaczą go czytelnicy. Zapakowała go spowrotem w kopertę i schowała do szuflady stoliczka nocnego w sypialni. Nie powinna tak robić, ale nie miała innego wyjścia...

***

Wszystko zaczynało się układac. W pracy poznała świetnych ludzi. Listów przybywało, a TJ cieszła się, że może pomóc kolejnym osobom. Nadszedł dzień koncertu. Niestety szła tam sama, ale nie przeszkadzało jej to, gdyż wiedziała, że zobaczy swoich idoli. Ubrała KLIK spakowała aparat w torebkę i sprawdzała jeszcze pięć razy czy ma bilet. Gotowa wyszła z domu, poszła na autobus, który miał zawieść ją na miejsce. Gdy była już przed budynkiem, gdzie było pełno, dziewcząt piszczących i krzyczących, nie miała wątpliwości, że trafiła. 
- Cześć. - przywitał ją znajomy głos.
- Hej. - powitała Marcusa.
- Poznaj moje księżniczki. To jest Lucy - wskazał piękną blondyneczkę. - A to Nina. - mała dziewczynka w arkoczykach. 
- Cześć. Ile wy macie lat co ? 
- Ja mam dziesięć. - odpowiedziała blondynka. 
- A ja sześć. - druga wyszczerzyła się i pokazała ząbki. 
- To są moej księżniczki, które nie mogły przegapić koncertu. Jesteśmy tutaj, bo musimy napisać świetny artykuł do gazety. Jak tylko sie wyuczysz często będziesz odwiedzała takie miejsca. - uśmiechnął się. - To co idziemy? 
- Jasne. Weszli na wielką salę pęlną ludzi. Zajęli miejsca w pierwszym rzędzie. 
- Nie mogą uwierzyć, że ich zobacze.
- Ja też. - mała Nina się odezwała. 
- A ja już ich widziałam. - przechwalała się blondyneczka.
- Tak ? - zniedowiżaniem. 
- Mhm.. i najładniejszy jest Liam. - pokazała z palcem do góry. 
- Ciekawe... Nic o tym nie wiem.. - uśmiechnął się Marcus. Chłopcy weszli na scenę, a TJ nie mogła uwierzyć, że to dzieje się na prawde. Widziała każdego i to bardzo dobrze, byli strasznie blisko. Harry, Zayn, Liam, Louis i Naill, wszyscy na wyciągnięcie reki. Znała każdą ich piosenkę, uwielbiała ten boyband. Wyjęła aparat i zaczęła pstrykać foty dla dziewczyn. Koncert trwał półtorej godziny. Po całym wielkim show chłopcy rozdawali autografy i podpisywali płyty. Theresa nie chciała przepuścić takiej okazji. 
- Marcus ja musze mieć autograf. - powiedziała roztrzęsiona.
- Spokojnie, zobaczysz ich, weźmiesz autograf. Alice będzie przeprowadzała z nimi wywiad, powiem jej, że jesteś naszą praktykantką i chciałabyś zobaczyć jak to wszystko się odbywa. W końcu nei skłamie co ? 
- Na prawdę ?! - krzyknęła. 
- Serio. 
- O matko nie wierze. Najpiękniejszy dzień w moim życiu. 
- A zabierzesz mnei ze sobą ? - spytała dziewczynka w warkoczykach. 
- TJ nie może cię zbrać, ale spokojnie jeszcze ich zobaczysz. Chodźmy - skierował słowa do brunetki. 
 -Alice to jest TJ. 
- Cześć. - przywitała ją rodowłosa dziewczyna. 
- Pójdzie z tobą. 
- Na serio? - spytała Marcusa. 
- Tak, a cos się nie podoba.
- Nie, jestem po prostu strasznie zdenerwowana, pierwszy raz. Nogi mam jak z waty. - odgarniając włosy do tyłu. - Skoro jestes praktykantką zadasz im kilka pytań. Chyba wiesz o co pytać. - zwróciła się do Theresy. Ta otworzyła usta i spojrzała na Marcusa. Ten tylko ruszył ramionami. - No zaczyna się. Wchodzimy. Theresa czuła jakby jej serce miało zaraz wyskoczyć, w jejh brzuchu latał rój motyli. Zamknęła drzwi i zobaczyła piątkę najprzystojniejszych chłopców. Zatkało ją nie mogła wydusic z siebie słowa. 
- Jestem Alice, a to praktykantka, posiedzi z nami i też zada wam kilka pytań, TJ. 
- Miło mi cie poznać TJ. - powiedział chłopak w loczkach i podał jej rękę. Ta nadal nie była w stanie nic powiedzieć. Usiadła obok rudowłosej. Z jej ust padło kilka pytań, na które chłopcy odpowiadali na luzie, śmiali się ze swoich odpowiedzi i wspominali kiedy to było i jak do tego doszło. Theresa wpatrywała sie w nich i uśmiechała nie mogła uwierzyć, że ich widzi. Padło ostatnie pytanie. Tj oddechnęła ze spokojem, ze nie będzie musiała ich o nic pytać. Chłopcy pożegnali się z dziewczyną, która nie poprosiła z tego wszystkiego o autograf, ani o zdjęcie. 
- Cholera. - powiedziała głośno. 
- Coś się stało? - spytał Harry, który wszystko słyszał, bo nie zdążył jeszcze wyjść. 
- No tak jakby, zapomniałam poprosic was o zdjęcie, a moje przyjaciółki mi tego nei darują. - uśmiechnęła się. 
- Nie ma problemu, czuję się poproszony. - wziął aparat od dziewczyny i poprosił Alice, żeby zrobiła im zdjęcie. Objął ją ramieniem, zrobił swój cudowny, szeroki uśmiech i zdjęcie było gotowe. 
- Moge jeszcze autograf ? 
- Jasne. - wyjeła notesik i podała mu go. 
- A czy ja mogę prosić twój numer ? - spytał zalotnie.
- Słucham ? - zdziwiona. - Okeej. - napisała na kartce rządek cyferek i szczęśliwa pojechała do domu.
________________________________________________________________
no i jest piąty rozdział ; )
mam nadzieje, że się spodoba..
Pozdrawiam. ; **





3 komentarze:

  1. Aaaaa.. fantastyczny ! ! Ja chcę już 6 !!!!

    OdpowiedzUsuń
  2. super. w końcu pojawili się chłopacy. czekam na kolejny. ; ****

    OdpowiedzUsuń
  3. fajne ;)
    czekam na następny ;p

    OdpowiedzUsuń